شیومی تاثیر لیزردرمانی به مدت ۱۰ هفته و هفته ای یکبار را در درمان وزوز گوش بوسیله خود ارزیابی و شنوایی سنجی مورد بررسی قرار داده است. نتیجه این تحقیق به این صورت است: ۲۶% بیماران در مدت زمان صدا، بهبود یافته بودند، ۵۸% آنها کاهش در بلندی صدا را گزارش نمودند و ۵۵% کاهش کلی در رنجش از بیماریشان را نشان دادند. این محقق تاثیر پرتو افکنی مستقیم لیزر بر حلزون گوش را در خوکچه های هندی نیز مورد بررسی قرار داد. نتایج این تحقیق نشان داد که لیزر درمانی می تواند بیماری وزوز گوش را با متوقف کردن تحریک غیرعادی عصب هشتم کاهش دهد.
در مطالعه بعدی، ناکاشیما ۶۸ گوش را در ۶۸ بیمار مبتلا به وزوز گوش تحت لیزر درمانی قرار داد. لیزر ۶۰ میلی ولت به مدت ۶ دقیقه، ۴ هفته و هفته ای یکبار اعمال شد. تفاوت قابل توجهی بین دو گروه درمان و کنترل وجود نداشت. با در نظر گرفتن تعداد جلسات و انرژی کمی که اعمال شد، این نتیجه تعجب آور نیست.
ویلدن از یک روش متفاوت با دوز بیشتر استفاده کرد. مجموعه ای متشکل از یک لیزر قابل رویت و سه لیزر قدرتمند GaAlAs بکار برد، و منطقه وسیعی را در بالا و اطراف گوش به صورت غیرتماسی تحت تابش لیزر قرار داد. هر جلسه دوزهایی بین ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ ژول داده شد. لیزر به عنوان یک مونوتراپی بکار رفت. بیش از ۸۰۰ بیمار با این روش درمان شدند و حتی اثرات مثبتی برای سرگیجه گزارش شد. در تحقیق دیگری، ویلدون بهبود در ظرفیت شنوایی این بیماران، که با شنوایی سنجی ارزیابی شده اند را گزارش می کند. یکی از مزایای روش ویلدون این است که منطقه وسیعی تحت پرتو افکنی با لیزر قرار خواهند گرفت.
توبر، تحقیقی در مورد نفوذ بیرون بافتی لیزر انجام داد. بر اساس این یافته ها، محاسبه انرژی مورد نیاز برای رسیدن به دوز ۴ ژول بر سانتیمتر مربع در خود حلزون گوش، امکان پذیر بود. ۳۰ بیمار ظرف ۲ هفته، پنج جلسه مورد معالجه قرار گرفتند. یک گروه با لیزر دیود ۶۳۵ نانومتری و گروه دیگر با لیزر دیود ۸۳۰ نانومتری پرتو افکنی شدند. پس از خود ارزیابی، حدود ۴۰% بیماران در دو گروه، کاهش قابل توجهی در بلندی صدای زنگ گوش گزارش کردند.
پروچاسکا تاثیر تزریق ترکیبی Egb 761 (جینکوبیلوبا) و لیزر را در یک تحقیق ارزیابی کرده است. ۳۷ بیمار به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول فقط Egb 761 استفاده شد، در گروه دوم Egb 761 و لیزر پلاسبو (خاموش)، و در گروه سوم Egb 761 و لیزر روشن (۸۳۰ نانومتری، دو بار در هفته، ۸ تا ۱۰ جلسه، با مقدار کلی ۱۷۵ ژول) اعمال شد. نتایج در گروه سوم بیش از ۵۰% تسکین و ۲۶% برطرف شدن وزوز گوش را نشان داد، در مقایسه با دو گروه اول و دوم که تسکین کمتر از ۵۰% و برطرف شدن وزوز گوش ۹% گزارش شده بود. ۲۵% بیماران در گروهها هیچ تاثیری نشان ندادند.
پروچاسکا در یک تحقیق وسیع دیگر، طی ۳ سال، تاثیر لیزردرمانی در درمان وزوز گوش را در بیش از ۲۰۰ بیمار ارزیابی کرد. این بیماران در حال مصرف جینکوبیلوبا (۷۳%) یا بتاهیستادین (۳۹%) و همچنین تحت درمان فیزیوتراپی بر روی مهره های گردنی بودند. درمان لیزری با لیزر ۳۰۰ میلی ولت GaAlAs، به مقدار ۷۵ ژول بر سانتیمتر مربع در داخل گوش و ۱۳۵ ژول بر سانتیمتر مربع پشت گوش انجام شد. نتیجه به شرح زیر بود: وزوز گوش در ۲۶% بیماران برطرف شد، بیش از ۵۰% تسکین ۴۳ درصدی یافتند، کمتر از ۵۰% تسکین ۱۵ درصدی یافتند، ۱۶% هم هیچ تاثیری نشان ندادند.
هان محقق دیگری است که ۱۲۰ بیمار _ که به طور میانگین ۱۰ سال به بیماری وزوز گوش مبتلا بودند_ را مورد آزمایش قرار داد. این بیماران تحت آزمایشات شنوایی سنجی با تن و فرکانس ثابت، شنوایی سنجی سرعت و شنوایی سنجی عینی قرار گرفتند. شدت و فرکانس وزوز گوش نیز تعیین شد. تزریق EGb 761 (جینکوبیلوبا) سه هفته قبل از شروع لیزر درمانی انجام شد. بیماران ۱۰ جلسه و هر جلسه ۱۰ دقیقه تحت لیزر درمانی قرار گرفتند. در ۵۰/۸% بیماران، بهبود شنوایی سنجی در وزوز گوش تایید شد؛ ۱۰ دسیبل در ۱۸ بیمار، ۲۰ دسیبل در ۲۲ بیمار، ۳۰ دسیبل در ۱۰ بیمار، ۴۰ دسیبل در ۶ بیمار و ۵۰ دسیبل در ۵ بیمار.
روگوسکی ۳۲ بیمار مبتلا به وزوز گوش را به دو گروه تقسیم کرد، یک گروه تحت لیزر درمانی و گروه دیگر تحت روش پلاسبو (لیزر خاموش) قرار گرفتند. تاثیر این روش از طریق VAS ارزیابی شد. در این گروه از بیماران، انتشار موقتی امواج صوتی (TEOAE)، قبل، بعد و در حین درمان اندازه گیری شد. تفاوت قابل توجهی بین لیزر درمانی و روش پلاسبو (لیزر خاموش) در بلندی صدای وزوز گوش و در تغییرات دامنه TEOAE دیده نشد. با توجه مطالعاتی که تا کنون بررسی کردیم می توان نتیجه گرفت با اینکه لیزر درمانی در درمان وزوز گوش موثر و ایمن است اما درمانهای ترکیبی موفقیت چشمگیرتری نسبت به مونوتراپی ها داشته اند.
منبع:
Tuner J, Hode L. The new laser therapy handbook. Prima Books, Sweden .2010