همانطور که در پست های گذشته هم بیان شد، لیزرها را بر حسب محیط فعال شان نام گذاری می کنند. بنابراین انواع لیزرها را به صورت زیر تقسیم بندی می کنند:
لیزر جامد: پالس های انرژی که در لیزر جامد تولید می شوند، گرما ایجاد می کنند. برای ایجاد فرصتی به منظور خنک شدن محیط فعال، معمولا لیزر جامد را به صورت پالسی تولید می کنند.
لیزر گازی: می تواند به شکل تابش پیوسته و تابش پالسی مورد استفاده قرار گیرد.
لیزر مایع: این نوع لیزر دارای طول موج های متفاوتی از ۲۵۰ تا ۱۸۰۰ نانومتر است.
لیزر نیمه هادی یا دیودی: رایج ترین انواع آن ، لیزر نیمه هادی GaAlAs (گالیم آلومینیوم ارسناید) و لیزر GaAs (گالیم ارسناید) است. پرتوی لیزر GaAlAs به صورت پیوسته است که می تواند توسط یک برش دهنده به صورت پالسی در بیاید. این پرتو، طول موجی در حد ۸۰۰ نانومتر دارد. پرتوی لیزر GaAs به صورت سوپر پالس است و طول موج در حد ۹۰۴ نانومتر دارد. هر دو نوع لیزر توانایی تولید توان چند صد میلی وات دارند. برای تولید پرتو لیزر با توان بیشتر، می تواند تعداد دیود لیزری با باریکه های خروجی هم فاز را به هم وصل کرد تا توان در حد وات تولید شود.
لیزرهای GaAs بیشتر برای درمان عوارض عمقی، درد و التهاب استفاده می شود و کمتر در مداوای جراحت ها و غشای مخاطی کاربرد دارد. لیزر GaAs موثر ترین نوع لیزر شناخته شده برای درمان درد، التهاب و اختلالات حرکتی است که در عضلات، تاندون ها و مفاصل بروز می کند.
منبع:
Tuner J, Hode L. The new laser thearapy handbook.2010.prima books,Sweden